Kiefer

(1945)

De Duitse schilder Anselm Kiefer, leerling van Beuys, is één van de belangrijkste neo-expressionistische schilders. Zijn schilderijen zijn verbonden met de expressionistische kunst uit noord Europa. In tegenstelling tot de meeste expressionisten uit het verleden handelt zijn werk niet over persoonlijke stemmingen en gevoelens. Zwaar beladen historische gebeurtenissen uit de Duitse geschiedenis zijn vaak onderwerp.

Impliciet handelt zijn werk over de Duitse identiteit en natie. De Tweede Wereldoorlog, de naoorlogse situatie en de vooroorlogse situatie vormen zijn belangrijkste onderwerpen. Historisch besmette zaken als de Germaanse mythologie, legenden, de nazi-ideologie, Wagneriaanse mythen en de neoclassicistische architectuur van Speer worden regelmatig aangehaald in zijn werk. Het fascineerde hem hoe dergelijke ideologieën en verhalen bij droegen aan het nazisme. In de jaren tachtig heeft Kiefer zijn thematiek uitgebreid en zijn de bijbel, het Gilgamesj-epos en andere kosmische onderwerpen aangehaald als ook de positie van de kunstenaar. Het werk van Kiefer laat zich niet eenduidig interpreteren.

Kenmerkend voor zijn oeuvre is het enorme reliëf, veroorzaakt door toevoegingen aan de verf. Stro, zand, teer en lood zijn daar onder andere voor aangewend. Zijn kleuren zijn doorgaans somber. Aardtinten, grijzen en zwart overheersen. In de Jaren negentig vervaardigt hij eveneens driedimensionale werken waaronder kolosalle boeksculpturen.