Romantiek
De romantiek valt het best te omschrijven als een geesteshouding die
zich ontwikkelde tegen het eind van de 18e eeuw en tot het midden van
de 19e eeuw zeer invloedrijk was. Ze had een enorme invloed op beeldende
kunst, muziek en literatuur. Het gevoelsleven staat centraal als reactie
op het rationalisme. Vaak is dit gepaard aan een geïdealiseerd
verleden , ver weggelegen geromantiseerde oorden en verlangen naar de
eeuwigheid en of de natuur. Het menselijke bestaan wordt volgens hun
gedomineerd door ongrijpbare en onverklaarbare bronnen, zoals religie
en het onbewuste.Dergelijke onderwerpen maken dan ook vaak deel uit
van de kunst. De neostijlen die m.n. in de bouwkust van de negentiende
eeuw een grote rol speelde worden vaak beschouwd als een onderdeel van
de romantiek. Anderen zien daarentegen het neoclassicisme al een tegenpool
van de romantiek. Een belangrijk verschil is dat classicisten kunst
waarderen volgens vastgesteld maatstaven romantici terwijl geen welbepaalde
stijl navolgen. Classicisten zochten naar het eeuwige en universele
terwijl in de romantiek het subjectieve centraal stond.De bekendste
kunstenaars die tot de romantiek gerekend worden begeven zich op het
terrein van de 2-dimensionale kunst. Bekende schilders die tot de romantiek
worden gerekend zijn: Friedrich, Delacriox, Géricault, Blake
en Goya.
Goya - De derde mei 1808,1814, olieverf op doek, 260
x 345 cm, Madrid
|
